Serbów (przed wojną Zerbow) to jedna z tych miejscowości, które kojarzą mi się z dzieciństwem. Za każdym razem udając się nad jezioro do pobliskiego Ośna należało minąć przecież wspomnianą wieś. Ale i sam w sobie Serbów jest ciekawym miejscem, które posiada w dodatku długą i w pewnym sensie unikatową historię.

Do Serbowa najszybciej dojedziemy drogą wojewódzką numer 137. To dokładnie ta sama szosa, która przebiega przez Sułów, który opisywaliśmy przed tygodniem oraz przez Kowalów, któremu to niebawem poświęcimy zdecydowanie więcej miejsca. Wspomniana droga to jednak z drugiej strony również miejscowe przekleństwo, bo niebezpiecznie w Serbowie jest niemal codziennie, zaś ilość kierowców, którzy przekraczają w terenie zabudowanym dozwoloną prędkość jest chyba nieskończona. Jeśli chodzi natomiast o dane liczbowe, to według wyliczeń z roku 2011 Serbów zamieszkuje około 250 mieszkańców. Wieś z niemal każdej strony otaczają miejscowe pola, zaś od Słubic dzieli ją nieco ponad 20 kilometrów.

Serbów na mapie. Miejscowość przecina droga wojewódzka numer 137
Serbów na mapie. Miejscowość przecina droga wojewódzka numer 137

 

Problem z nazwą

Bardzo wiele wskazuje na to, że nazwa Serbów jest pochodzenia słowiańskiego, co może przemawiać za wczesnośredniowieczną metryką opisywanej dziś miejscowości. W źródłach pisanych można bowiem zetknąć się z taką nazwą, jak Szerbów czy Czerbów. To nazewnictwo, które bezdyskusyjnie wywodzi się jeszcze z okresu osadnictwa słowiańskiego. W późniejszych natomiast czasach nazwa miejscowości bywała zapisywana jako Zcorbow lub Zebro.

Dawna gospoda w Serbowie
Dawna gospoda w Serbowie

 

Szerbów podzielony na pół  

Po raz pierwszy w źródłach pisanych Serbów (jako Szerbów) pojawia pod koniec XIV-tego stulecia. Wiemy, że w tym czasie wieś znajdowała się de facto w posiadaniu dwóch frankfurckich familii mieszczańskich. W XVI-tym wieku rodzina Jobst nabyła już jednak pełnię praw do osady. W roku 1560 Jobstowie zdecydowali natomiast o zbyciu wisi wraz z przyległymi dobrami na rzecz niejakiego kapitana von Czannewitz. Aż do wybuchu II wojny światowej osada wielokrotnie zmieniała swoich właścicieli, zaś jej mieszkańcy trudnili się przede wszystkim pracą na roli.  

Pałacyk w Serbowie. Obecnie budynek niestety już nie istnieje
Pałacyk w Serbowie. Obecnie budynek niestety już nie istnieje

 

Sakralna perełka

Największym zabytkiem Serbowa pozostaje niezmiennie miejscowy kościół (zdjęcie poglądowe), który swymi początkami sięga XIV- tego wieku. Wiemy, że jeszcze przed wojną wyposażenie świątyni stanowiły m.in. trzy dzwony, które pamiętały czasy średniowiecza, jak i również barokowe świeczniki oraz kielichy. Co ciekawe, po roku 1945 kościół przez długi okres czasu pozostawał nieczynny. Dopiero w latach 70. zdecydowano się na jego odbudowanie i poświęcenie.