Julian Bryan wędrował po Europie w jednym z najciekawszych i najciemniejszych okresów jej historii. W 1936 roku zwiedził szalejący rządzą władzy Berlin, Stalinowską Rosję i tańczącą Warszawę. 1 września 1939 akurat wracał, nieświadomy czekających go wydarzeń, do Polski z Bukaresztu. Wjeżdżając na doszczętnie zniszczony Warszawski Dworzec Główny, wkroczył do oblężonego miasta i zostawił po sobie jedną z najciekawszych kronik filmowych tego miejsca i czasu.
W filmie zawarte są unikalne zdjęcia oblężonej Warszawy, których nie zobaczycie nigdzie indziej. Bryan towarzyszy jej mieszkańcom niemalże do samego końca. Swoje oko kamery nie kieruje jednak na wielki spektakl działań wojennych. Całą swoją uwagę poświęca zwykłym ludziom. Ich heroizmie i tragedii. Zdjęcia dzięki perfekcyjnemu zgraniu montażu z oryginalnym komentarzem autora nabierają niezwykłego realizmu. Razem z Brayanem obserwujemy, jak życie przedwojennej Warszawy powoli dogorywa. Jak jej mieszkańcy nerwowo przygotowują się do tego, co nieuniknione. Odziera ze złudzeń propagandy nazistowskiej prowadzoną przez nią wojnę na wyniszczenie. Wojnę, która ma zniszczyć nie tylko wojsko, ale też złamać ludność cywilną. Przerażające obrazy, które wydzierają z ekranu nie pozwalają pozostać widzowi obojętne na ludzką tragedię. Film powstał z inicjatywy Samuela Bryana, syna Juliana we współpracy z Fundacją Stevena Spielberga oraz Muzeum Holokaustu w Nowym Jorku. Polecam!
https://www.youtube.com/watch?time_continue=1226&v=OBafLn3n9dY&feature=emb_logo
